شب با تمام سیا هی اش دوباره از راه می رسد . و من از پنجره ی اتاق کوچکم ، غرق در تنهایی بی کران به دنبال تک ستاره آسمانی ام می گردم . وای خدای من پس چرا امشب خبری از چشمک های زیبای ستاره خوشبختی من در آسمان نیست ؟. نکند دلش را دلتنگی ها به اسارات برده اند ؟. نکند برق چشمانش را به روی التهاب قلبم بسته است ؟. آه خدای من . آسمان با این همه ستاره بدون ستاره من چقدر تاریک است .
امشب ابر های سیاه دل فکر پلیدی در سر دارند . امشب دست بی رحم تند باد سرنوشت شتابان ابرهای سیاه را در آغوش هم قرار میدهد . آسمان خواهد گریست . خدایا ستاره ی مهربان من کجاست ؟
